Naomi Van der Velden

Opgroeien in de Zuidrand

Naomi werd op 24 augustus 1977 geboren in Antwerpen. Ze woonde met haar ouders in Edegem, en later in Kontich. Op zondag werd er bij de pistolets vaak over politieke en maatschappelijke kwesties gesproken.

Naomi zat op  de schoolbanken in het Regina Pacisinstituut in Hove en trok op zaterdag naar Ranst voor de wekelijkse scoutsacitiviteiten.

Na de humaniora (Latijn-Wetenschappen) volgde Naomi de opleiding leraar secundair onderwijs aan de Karel de Grote Hogeschool met als stamvakken Nederlands, geschiedenis en godsdienst.

Naomi was ondertussen ook actief als vrijwilliger bij VVKSM (Vlaams Verbond van Katholieke Scouts en Meigsjesgidsen) en ging samenwonen met Dirk in Antwerpen.

In 2000 ging Naomi voor het eerst folders bussen, toen voor VU-ID, onder andere in de Chicagoblokken op de Antwerpse Linkeroever. Haar vriendin Iefke stond toen op de 4de plaats voor de Antwerpse gemeenteraad.

Gedreven aan het werk

Naomi was drie jaar verbondsaalmoezenier van VVKSM (nu Scouts en Gidsen Vlaanderen). Ze maakte deel uit van de nationale leiding en stuurde een groep enthousiaste vrijwilligers aan. Naomi was ook lid van de raad van bestuur en zo medeverantwoordelijk voor een organisatie met 70 000 leden. Ook al ging het om een jeugdbeweging, op bestuursniveau werd ook daar aan politiek gedaan.

Als eerste vrouwelijke aalmoezenier met als voorgangers allemaal priesters moest ze sterk in haar schoenen staan. Ze kreeg ook de kans om koning Albert II en paus Johannes Paulus II te ontmoeten. De ervaring die haar echter het meeste bijblijft, is de begeleiding van een scoutsgroep uit het Brusselse waarvan enkele leden op kamp slachtoffer werden van een verkeersongeval met een fatale afloop voor een meisje van 13 jaar.

Om verlies en verdriet in jeugdbewegingen meer bespreekbaar te maken, nam ze samen met haar collega van Chiro Vlaanderen, het initiatief voor het opstellen en uitgeven van een werkmap voor alle jeugdbewegingsgroepen. Zo ontstond: ‘Door het zure heen. Met kinderen en jongeren werken rond verlies en rouw’ (Lannoo, Tielt, 2004).

Naast haar werk bij Scouts en Gidsen gaf Naomi ook les. Na twee jaar op eerder traditionele scholen koos ze om les te geven aan anderstalige nieuwkomers in de onthaalklassen. Met zeven nationaliteiten in één groep, is één gemeenschappelijke voertaal onontbeerlijk. Een goede basiskennis van het Nederlands is nodig om goed te kunnen samenwerken en samen leven in een klas, én daarbuiten.

Ondertussen trouwde Naomi en kreeg ze een dochter, Moriah.

Helaas bracht de zwangerschap medische complicaties met zich mee waardoor ‘voor de klas staan’ niet meer mogelijk was.

Tijd voor een nieuwe professionele uitdaging

Tussen 2005 en 2013 was Naomi actief als pastoraal medewerker in enkele ziekenhuizen in de regio. Naast het ‘klassieke’ pastorale werk hield ze zich bezig met ‘verlies op verloskamer’ (de opvang van ouders na een perinataal verlies en de zorg voor een humaan afscheid voor de overleden baby) en multireligiositeit in de zorg. Binnen de ruimere organisatie van GZA Ziekenhuizen was ze ook actief als redactielid van het personeelstijdschrift en lid van het Team Support Plan dat collega’s opvangt na een ingrijpend incident met traumatisch potentieel (bv. zelfdoding).

In 2013 was werken fysiek niet meer mogelijk; er werd een zeldzame genetische bindweefselaandoening vastgesteld.

Naomi bleef niet bij de pakken zitten en beet zich vast in het administratieve kluwen van sociale rechten voor personen met een handicap.

Vriendin Iefke was ondertussen naar Schoten verhuisd en werd drijvende kracht binnen de lokale afdeling van N-VA. Naomi bleef haar verkiezingscampagnes ondersteunen door enveloppen te schrijven, brochures te plooien, te motiveren en te supporteren.

Een mens leeft niet voor zichzelf alleen

Naomi stond mee aan de wieg van Borah – Adviesraad personen met een handicap Borsbeek – en werd de eerste voorzitter van deze bijzonder actieve adviesraad.

Zo wil ze haar ervaringsdeskundigheid en opgebouwde expertise ten goede te brengen voor alle mensen in Borsbeek. Toegankelijkheid is immers geen verhaal voor personen met een handicap alleen. Iedereen profiteert van een toegankelijke omgeving. Want ook met een kinderwagen of voor jonge kinderen en oudere mensen kunnen een drempel of een zware deur echte obstakels zijn.

Naomi is ook mentor binnen het project ‘Netwerken’, waarbij ze een jonge Syrische vluchteling ondersteunt met het oefenen van het Nederlands en bij het zoeken naar een gepaste opleiding.

Haar engagement in de gemeente ging niet onopgemerkt voorbij en in 2017 vroeg N-VA Borsbeek om de rangen te versterken.

Genieten als het kan, vechten als het moet

Naomi is erg gevoelig voor onrechtvaardigheid en zal dit aankaarten. Een helder taalgebruik, duidelijke argumenten en constructieve oplossingen zijn ook hier essentieel.

Naomi heeft een apart oog voor schoonheid. Ze kan genieten van Mondriaan, lekker eten, een balletopera en nieuwe schoenen.

Ze gaat ook graag op stap in binnen- en buitenland met als favoriete bestemming Londen.

Moriah en de petekindjes Roan en Fien zorgen voor de verwondering en het speelse plezier.